Od zera do Rocketera – czyli jak zacząć przygodę z modelarstwem rakietowym?

Jest wiele dróg prowadzących do budowy dużych rakiet. Poniżej przedstawimy optymalną, wg nas, ścieżkę rozwoju modelarza rakietowego. Każdy jednak indywidualnie w zależności od swoich potrzeb, marzeń i umiejętności może zrobić to oczywiście inaczej.

Jaka pierwsza rakieta? Gotowa ze sklepu!

  

Jeżeli nasz model jest już wykonany możemy pomyśleć o zakupie silnika rakietowego (jeżeli nie był dołączony do zestawu z rakietą). Dzięki temu, że nie musieliśmy wykonywać rakiety całkowicie od początku masz pewność, że model w locie będzie stabilny, gdyż część obliczeniowa i projektowa została wykonana przez producenta modelu.

Niektóre sklepy ułatwiają sprawę wyboru silnika pisząc bezpośrednio w opisie jakie klasy się nadają, np:

Jeżeli nie mamy szczęścia i musimy dobrać silnik sami. Na tym etapie Twojej kariery rakietowej uprościmy ten temat do maksimum.

Dwa najważniejsze parametry to klasa silnika oraz średnica i długość silnika.

Klasę silnika oznaczamy literami alfabetu łacińskiego. Dodatkowo producenci poza literami dodają oznaczenia cyfrowe. Dla tej wielkości rakiet najczęściej spotkamy się z klasą silnika rozpoczynającym się od liter A,  B,  C lub D.  Najogólniejsza zasada jest taka, że im późniejsza litera w alfabecie tym silnik “mocniejszy”, rakieta poleci wyżej i szybciej. Czyli “A” będzie najsłabszym silnikiem, natomiast “D” już znacznie mocniejszym. W późniejszej swojej karierze rocketera nauczysz się korzystać z silników znacznie, znacznie mocniejszych. Na marginesie, najpotężniejszą klasą używaną w silnikach rakiet dużej mocy jest klasa “O”.

Jeżeli chodzi o wymiary silnika, potrzebujemy ich po to by sprawdzić czy taki silnik uda zamontować się w gnieździe silnikowym rakiety.

To wszystko. Kiedy silnik jest już dobrany, czas wybrać miejsce startu i przygotować rakietę do lotu.

Czas przygotować rakietę do lotu. Będziemy do tego potrzebować przede wszystkim wyrzutni. Pozwoli ona na równy start w pierwszej fazie pracy silnika. Bez niej rakieta mogłaby niebezpiecznie się przechylić i polecieć w bok a nie w górę.

Jeżeli nie kupiliśmy gotowej wyrzutni lub nie jest ona wyposażeniem zestawu musimy wykonać ją sami. Najprostszym patentem jest użycie szprychy rowerowej. Wbicie jej w małą listewkę zapewni nam wystarczającą wyrzutnię dla tej wielkości modelu rakiety. Zamiast szprychy możemy także kupić pręt węglowy, który również ma dobrą sztywność. Najważniejsze by średnica pręta zgadzała się z naszym zaczepem startowym (czyli rurką, która przyklejona jest do modelu rakiety i przez którą przepuszczamy pręt wyrzutni). Rakieta po nałożeniu na wyrzutnię powinna bez większych oporów ślizgać się po pręcie. Jest to ważne, w przeciwnym wypadku rakieta może się zaklinować podczas startu.

Następnym krokiem jest dobre zwinięcie taśmy lub złożenie spadochronu, w zależności jaki układ odzysku zastosowany jest w naszej rakiecie. Układ odzysku jest jednym z najważniejszych systemów w modelarstwie rakietowym. Nie chcemy by rakieta się zniszczyła, natomiast chcemy ją używać wielokrotnie. Jak działa taki układ? W małych modelach za moment wyrzucenia taśmy czy spadochronu czuwa silnik rakietowy. Poza materiałem pędnym zawiera on także ładunek miotający, co w praktyce polega na tym, że jak się silnik wypali to po kilku sekundach (lub od razu) ładunek miotający błyskawicznie tworzy dużą ilość gazów. Te z kolei wypychają z rakiety spadochron lub taśmę. 

Wracając do rzeczy. Jak złożyć poprawnie spadochron? Zobaczcie ten link: https://www.youtube.com/watch?v=N5l_SST5t8M

<już wkrótce>

<już wkrótce>

<już wkrótce>

<zostań członkiem PTR>

<już wkrótce>

<już wkrótce>

<już wkrótce>